Als alles goed gaat, sta ik zaterdag weer in de kou :)

Hallo iedereen,

Dit zal zeer waarschijnlijk mijn laatste reislogger zijn vanuit Zuid-Afrika, omdat ik als alles goed gaat komende vrijdag 13 februari op het vliegtuig stap in Nelspruit, naar Johannesburg, naar Londen en dan (eindelijk) naar Amsterdam, waar ik hopelijk zaterdagochtend aankom. Tja, als alles goed gaat. Laat ik daar maar even verder op ingaan ;)

Allereerst, ik geloof dat ik mijn eigen leven niet in handen heb, maar dat God dat heeft. Dus in dat opzicht, kom ik Deo Volente zaterdagochtend aan in Nederland.

Ten tweede is er de tegenstander van het geloof, het bijgeloof: namelijk dat ik op vrijdag de 13e vertrek...

En als laatste is er de actuele dreiging hier in Zuid Afrika dat de stroom permanent uitvalt. Dit is overigens echt minder, ik zal even uitleggen hoe de situatie hier is. In principe is het heel simpel: Eskom, de hoofdenergieleverancier van Zuid Afrika, kan de vraag naar stroom niet meer aan. Dit leidt tot stroomuitvallen in heel het land, elke dag, soms wel 3x, soms wel 6 uur per dag. Nu kunnen we best wel eventjes zonder stroom, maar om elke dag een aantal uur te zitten zonder stroom is echt niet leuk meer. En de problemen worden alleen maar erger. Veel kleinere ondernemingen die afhankelijk zijn van stroom zijn inmiddels al failliet omdat die paar uur per dag het hele productieproces opknoopt.  Zonder stroom wordt je je ineens bewust dat 'Revolution' (serie) -scenario's ineens best realistisch lijken. Ik zit dan nog in een gebied waar al niet super veel gedaan wordt met wetshandhaving, maar stel je de grote steden voor. Laatst was in Johannesburg en omstreken de stroom er af van 5 uur 's middags tot 10 uur 's avonds. Ik zou als crimineel inmiddels dingen gaan inplannen en wachten tot een stroomuitval... Volgens de vele experts is dit slechts het begin. De kerncentrales van Eskom zijn oud, kapot, of verkeerd gebouwd (waarop de ontwerper van een van de kerncentrales zei: ''sorry, daar heb ik niet aan gedacht'). Maar ja, is dit nou incompetentie van Eskom? Ik weet het niet, natuurlijk is het niet al te best als al je kerncentrales door het hele land 'ineens' het begeven. Maar volgens Sally en Hannes en ook de wat kritischere, onbevooroordeelde kranten ligt het probleem bij president Zuma en zijn regering. Deze mensen hebben namelijk helemaal niks aan voorbereidingen gedaan, en al het geld wat er in energievoorziening gestoken kon worden, vrolijk in eigen zakken gestoken. Maar om toch even een zo'n volledig beeld te geven van de situatie, bij deze ook nog even Zuma's reactie: ''Het ligt niet aan ons, de problemen komen uit het apartheidsregime''. Oordeelt u zelf maar (o ja, het apartheidsregime is 20 jaar geleden afgeschaft). Ik kan er overigens nog steeds niet bij hoe mensen door corruptie het hand boven het hoofd gehouden kan worden wanneer ze verschrikkelijk veel fouten maken.

Maar oke, hoe ziet de toekomst er uit? Dat weet ik natuurlijk niet, maar de voortekenen zijn niet super. Volgens mij gaat komende vrijdag een kerncentrale helemaal uit, wat natuurlijk betekent dat er nog minder energie is. Als er nog een van de 2 andere grote kerncentrales uit zal vallen, zit het hele land zonder stroom. Dit kan in principe elk moment gebeuren (dus ook nog nu ik hier zit), maar kan ook nog wel ff duren. Het enige wat ik nergens echt hoor is dat dit voorkomen gaat worden. Het is als een tikkende tijdbom die elk moment af kan gaan. Zelf als het gebeurt als ik weer terug ben in Nederland, ik gun het niemand hier. Het aan de praat krijgen van de kerncentrales kan namelijk zeker 1 week of langer duren. Verschrikkelijk. Om toch nog even licht af te sluiten met dit onderwerp, dit zei een verslaggeefster gisteren op tv met een enorme glimlach op haar gezicht: ''ladies and gentlemen, we have good news for you about the load sheddings (geplande stroomuitvallen)...''the next load shedding will only be this afternoon''...Dank u mevrouw.

Oke, ik zal nog even wat vertellen over mijn laatste weken hier. Ik ben nog 1 dag met Hannes op pad geweest, om te zien wat hij de hele dag doet. Hannes is een soort dokter die bij de mensen thuis langsgaat om ze van medische hulp en advies te voorzien. Dit doet hij samen met een team Care Workers, die vaker bij de mensen langs gaan. Hannes is een soort van de aanvoerder van het team, hoewel hij dat officieel niet is. Ik moet zeggen, tijdens de dag heb ik denk ik mijn emoties redelijk uit gezet, om er 's avonds over na te denken wat ik allemaal had gezien. Ik heb heel veel gezien, maar ik zal een paar dingen delen. In het begin gingen we naar een man van 31 toe die een enorme wond aan zijn been had. Niet gewoon een sneetje, maar echt zo'n enorme ontsteking met pus en gaten in zijn been. Om die wond had hij een vieze doek gewonden...Tja, dan bedenk je je ineens weer dat je in Zuid Afrika bent. De voorzieningen van schoon water en doeken zijn laag, en de kennis over 'schoon' en 'vies' is ook niet echt hoog. Hannes maakte de hele wond schoon en verbond hem, en zou de man zo snel mogelijk testen op Aids, omdat het waarschijnlijk wel iets te maken met het immuunsysteem.

Daarna gingen we naar een huisje, of zeg maar hut, waarin een man, vrouw en 4 kinderen woonden. Muf, donker en amper ruimte voor allemaal. De moeder was 23, wat je al even doet verbazen als je bedenkt dat ze 4 kinderen had. Op het enige grote matras in de kamer lag de vader. Uitgemergeld, overduidelijk doodziek. Hij had leverfalen en zeer waarschijnlijk ook nog wel meer dingen, maar dat was het ergste. Hannes zei dat ze meteen de ambulance moesten bellen, wat ook allemaal net wat anders gaat dan in Nederland, want pas bij het 3e nummer hadden we de juiste mensen aan de lijn, die een ambulance zouden sturen. De vader had volgens Hannes niet lang meer te leven, wat echt heel triest is, want de moeder werkte niet en een van de kinderen had een mentale afwijking, en de jongste zat onder brandwonden die aan het zweren waren...Hoeveel ellende kan je hebben in 1 gezin?

In totaal heb ik denk ik op die dag 3 of 4 doodzieke mensen gezien, en nog een aantal die sowieso dringend medische hulp nodig hadden om niet ook in die staat te belanden. Als laatste wilde ik nog even het gebrek aan kennis van de mensen illustreren. In 2 gevallen waren de familieleden aan het wachten met het indienen van de medicijnen bij het zieke familielid. Waarom? Omdat ze moesten wachten op de testresultaten. De zusters hadden al wel de medicijnen gegeven, maar ze dachten dat ze eerst nog op de uitslag moesten wachten voordat ze konden beginnen. 1 man was zo ziek, hij had Aids en Tuberculose en de medicijnen stonden ongeopend naast zijn bed. ''Nee, de testresultaten komen pas de 29e januari''. Hannes reactie ''Als je tot dan wacht is hij dood''. Gelukkig heeft Hannes een behoorlijk bekende status in de gemeenschap, dus luistert iedereen meteen naar hem (zelfs de dokters, die vaak minder weten dan Hannes). Al met al was het een hele lange dag, die afgesloten werd met een bezoekje aan het Shongwe Hospital, waar je volgens Hannes je leven kan verliezen als je in handen van de verkeerde dokters komt. Ook geruststellend.

En voor de rest ben ik gewoon bij Thembalethu veel bezig geweest. Telkens weer wat kleine aanpassingen aan het bibliotheekrapport, maar ik kan tevreden zijn dat het nu af is, en de bibliothecaresse vanaf nu alle data kan opslaan in 1 bestand,  en dat de sponsoren en de organisatie alle data in 1 oogopslag kunnen zien.

Ook ben ik verder bezig geweest met het financiële overzicht van Nice and Tasty, het restaurant. Tja, ik kreeg afgelopen week pas alle bankgegevens die nog ontbraken aan het totale overzicht. Ik schrok wel ff, want voordat ik al die gegevens (voornamelijk kosten) kreeg maakte ze nog winst, nu niet meer. Maar oke, sommige dingen kloppen nog steeds niet, dus daar mag ik de laatste 2 dagen nog even hard aan werken, in de hoop dat ik alles op een rijtje kan krijgen. Het voelt een beetje stom om een onvolledig stuk in te leveren en dan weg te gaan, dus dat ga ik niet doen (of ik werk er thuis aan verder).

Verder heb ik nog geholpen met andere verslagen die gedigitaliseerd moesten worden en wat rekenwerk om wat werk uit handen te nemen bij mensen. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik redelijk mijn best gedaan heb om overal een beetje mee te helpen, en ik denk dat ik kan zeggen dat ik ook daadwerkelijk een beetje geholpen heb overal. Dus daar ben ik blij om.

Vanavond en morgen mag ik nog even hard aan de slag, want de kassa voor het internetcafé komt. Dus ik mag vanavond de handleiding lezen en morgen alles gaan uitleggen aan de rest. Dat wordt dus mijn laatste projectje :) Bah, ik vertrek vrijdag al, ik zou het best nog een weekje kunnen rekken...

Eergisteren had ik plotseling 2 meiden uit België een nacht bij me in huis. Alice en Lorance als ik me het goed herinner. Ze waren nu 1 week vrijwilligerswerk aan het lopen in Zuid Afrika, en dat was tot nu toe een ramp. Ze zaten bij 'Amazing Grace', een organisatie in Malelane. Maar na 1 dag waren ze daar al wel uitgekeken. De omstandigheden van dat weeshuis waren extreem slecht, er was geen structuur (lees ook echt GEEN). En de opzichtster van het weeshuis was enorm corrupt, deed niks aan het weeshuis, er was te weinig eten, drinken, geen hygiëne, niks. Maar die vrouw had wel 2 huizen en goede banden met de overheid... Tja, inmiddels wordt het bijna een soort van herhaling, maar dat is dus het plaatje hier. Telkens als ik zulke verhalen hoor bedenk ik weer hoeveel 'geluk' ik heb gehad dat ik hier terecht ben gekomen. Een groot gezin, maar met structuur, met eten, drinken, hygiëne (o wee als een van de kinderen zich niet wast :P ) en liefde. Geen corruptie, gewoon samenwerking en er proberen te komen via de juiste wegen. De 2 Belgische meiden moesten de volgende dag al meteen weer weg. De overkoepelende organisatie die hen in Malelane had geplaatst had alweer een nieuwe plek geregeld in Soweto (Johannesburg). Dus ze mochten dat hele stuk weer terug in de bus. Ik hoop dat ze het goed maken daar, want het was overduidelijk dat ze het die ene avond bij ons heel erg naar hun zin hadden gehad, met veel meer luxe, maar ook gewoon een gezellige avond met Sally, Hannes en Cleopas.

En, ter afsluiting heb ik afgelopen zaterdag ook nog even gehiked in de bergen! Dit keer alleen samen met Nicholas. Het was voor het eerst dat de zon vol scheen, dus ik heb me echt helemaal ingepakt in kleding (lange broek, lang shirt, cowboyhoed) om me te beschermen tegen de zon. Alle overige onbeschermde plekken heb ik dik ingesmeerd met zonnebrand, en wonder boven wonder ben ik niet verbrand! Dat was wel fijn. En het hiken was ook heerlijk. Op een gegeven moment waren we weer optimistisch, en besloten we van de ene berg wel te kunnen lopen naar de andere berg. Door het dal. Ik moet zeggen, dit keer ging dat helemaal prima. Het enige wat me moesten doen was door gras heen lopen dat net zo lang was als wijzelf (wat je dan weer aan allerlei filmscenario's doet denken waar er plotseling een of ander beest uit het gras komt zetten. Maar dat ging allemaal goed, geen vreemde beesten. Het was leuk om veel te praten met Nicholas, als je met 1 persoon bent kom je al snel meer te weten over de persoon, maar kan je ook heel veel dingen vragen, bijvoorbeeld over racisme en dat soort dingen. Nicholas is opgegroeid in een Afrikaans spreken gezin, dus hij is een van de weinige zwarten die echt vloeiend Afrikaans spreekt (de blanke taal). Hij vertelde dat hij eens in een bar met 2 blanke meiden aan het praten was in het Engels, en dat er 2 reuzen n van Afrikaanse kerels een stukje verder kwamen te staan, en in het Afrikaans begonnen te praten over hem en dat hij omging met 2 blanke meiden. Na een tijdje liep Nicholas naar ze toe en vroeg ze iets randoms (het weer ofzo) in het Afrikaans. Het was duidelijk dat de kerels doorhadden dat Nicholas alles hadden verstaan, en ze vertrokken dus ook niet veel later. Best een grappig verhaal, maar onder het oppervlak zijn er nog steeds spanningen helaas.  

Dat waren mijn laatste weken, en hoezeer ik het hier ook leuk vind, ik merk dat mijn hoofd al weer begint om te schakelen. Ergens weet ik dat ik hier nu klaar ben met mijn taken. Maandag zit ik waarschijnlijk al weer in de collegezalen, ik heb inmiddels ook al weer 2 assignments ingeleverd en ben ook al hard aan het werk voor mijn eindverslag van deze stage. Ik stress al lichtelijk voor mijn bachelorthesis (nu nog in de fase van de juiste begeleider vinden) en ik moet er eigenlijk nog niet aan denken dat ik zo meteen weer hard aan het werk mag. Ook heb ik volgende week zaterdag al weer mijn 1e teamwedstrijd voor schaken, dus mag ik mijn niveau wel weer even wat opkrikken in de week ervoor. En training geven, daar heb ik ook weer zin in. En, maar ik denk dat dat wel duidelijk is, ik kan iedereen in Nederland weer zien!

Dus, als alles goed gaat, sta ik zaterdag weer (bij jullie) in de kou :)